رتبه ‏بندی هشت کلان شهر ایران از لحاظ سطح توسعه ‏یافتگی به کمک روش‏ فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و روش ‏تاکسونومی در سال 1390

رشد و توسعه اقتصادی از دیرباز مورد توجه اقتصاددانان بوده است. اقتصاددانان عوامل مختلفی را جهت توسعه اقتصادی یک کشور بر شمرده‏اند. از جمله توجه به توسعه منطقه‏ای و لزوم توزیع متناسب منابع جهت رشد همگون مناطق مختلف یک کشور می باشد. پژوهش حاضر رتبه‏بندی هشت کلانشهر تهران، مشهد، اصفهان، شیراز، قم، کرج، تبریز و اهواز برای سال 1390 و از لحاظ پنج شاخص اقتصادی، فرهنگی و آموزشی، مسکونی و ساختمانی، بهداشتی و درمانی و‏‏ تجهیزات شهری می‏باشد. جهت این امر از دو روش تاکسونومی عددی و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی کمک گرفته شده است.نتایج روش تاکسونومی نشان می‏دهد که کلان‏شهرهای تهران، اصفهان، تبریز، کرج، مشهد، قم، شیراز و اهواز به ترتیب از بیشترین سطح توسعه و نتایج روش تحلیل سلسله مراتبی حاکی از آن است که کلان‏شهرهای تهران، اصفهان، کرج، مشهد، تبریز، شیراز، قم و اهواز به ترتیب از سطح توسعه بالاتری برخوردار می‏باشند. همچنین در تمامی شاخص‏ها کلان‏شهر تهران از بالاترین رتبه برخوردار بوده است. با توجه به شاخص‏های اقتصادی، کلان شهر قم؛ با توجه به شاخص‏های فرهنگی و آموزشی، تبریز؛ با توجه به شاخص‏های مسکونی و ساختمانی، اهواز؛ با توجه به شاخص‏های بهداشتی و درمانی، اهواز ؛ و با توجه به شاخص‏های تجهیزات شهری، کلان‏شهر قم از جایگاه پایین‏تری برخوردار بوده‏اند.